- ترسناک ، فانتزی ، هیجان انگیز
- امتیاز : 6.2 IMDB
- تولید : 2013
- کشور : اسپانیا ، کانادا ، مکزیک
- مدت زمان : 100 دقیقه
- کارگردان : Andy Muschietti
- بازدید : 47 بازدید
بازیگران : Jessica Chastain, Nikolaj Coster-Waldau, Megan Charpentier
خلاصه داستان Mama :
«آدام» ( جوزف گوردن - لویت ) جوانی 27 ساله است که شغلش نویسندگی یک برنامه در رادیو سیاتل می باشد. وی از جمله نویسندگانی است که همواره به کار خود بسیار بها داده و سعی می کند تا بهترین ها را برای شنوندگانش بنویسد. اما آدام به تازگی دردهایی زجر آور در بدنش احساس می کند که آرامش را از او سلب کرده اند. وی برای رفع این دردها، به دکتر مراجعه می کند اما در کمال ناباوری دکتر به او می گوید که وی مبتلا به سرطانی کمیاب شده است. آدام بعد از شنیدن این خبر با اتفاقات تازه ای در زندگی اش روبرو می شود که قبلاً برایش چندان اهمیت نداشته و ...
جالب نبود
قشنگه
ساخت فیلمی با موضوع افرادی که از سرطان یا بیماری صعب العلاج دیگری رنج میبرند، چیز جدیدی نیست. این گونه فیلمها که در مورد افرادی در حال مرگ ساخته میشود معمولاً جایزه اسکار میبرند، احترام همه را برمیانگیزند و در نهایت هم میلیونها دلار در گیشه میفروشند. طرح ایده جدید در این زمینه هم البته کاری بسیار مشکلی است. کاری که جاناتان لوین (کارگردان) و ویل ریسر موفق به انجام آن شدند و فیلمی ساختند که گویی بر لبه تیغ گام برمیدارد. نه آنقدر بر عناصر طنز تکیه میکند تا شخصیت پردازی را از دست بدهد و نه آنقدر جدی است که تبدیل به فیلمی کلیشه شود.
شکی نیست که ساختار روایی فیلم پنجاه پنجاه 2011 50/50 تا حد زیادی کلیشه ای است: جوانی مبتلا به سرطان که باید با احساساتش در قبال پدیدهای مختلف زندگی دست و پنجه نرم کند. نامزدش بهش خیانت میکند، با افرادی سن بالایی روبرو میشود که سعی میکنند چشمش را بر روی مسائل مهم زندگی باز کنند و غیره. اما شاخصه ای که باعث تفاوت فیلم پنجاه پنجاه 2011 50/50 با این کلیشه میشود، شوخی ها و جنبه کمدی آن است. اما نه به گونه ای که پیام و شخصیتهای محوی داستان را تحت شعاع قرار داده و کمرنگ کند. در واقع هم تماشاگر را میخنداند و هم به احساسات تلنگر میزند.
جوزف گوردون لویت در نقش آدام، فوق العاده بازی کرده است (حداقل از ۹۰ درصد بازیهای مشابه بهتر) و کارگردان توانسته تغییر وضعیت اش از یک تدوینگر شبکه رادیویی در شهر سیاتل به فردی لاغر که دوره شیمی درمانی را طی میکند، هنرمندانه به تصویر بکشد. علاوه بر استفاده از کلاهی شبیه عرق چین و گریمی که چهره اش را رنگ و رو رفته میکند، بازیگر به طور خود خواسته موهایش را نیز میتراشد. تصمیمی که از یک سو برای یک بازیگر بسیار سخت است و از سویی دیگر بیش از یکبار نیز نمیتوان صحنه آن را فیلمبرداری کرد. ست روگن هم به عنوان دوست آدام مسئولیت صحنه های کمدی داستان را به عهده دارد. بازیگری که برخلاف نقشهای نسبتاً خشن قبلی اش، اینبار فردی خوشرو و سرزنده را بازی میکند. آنا کندریک که اغلب با بازی در گرگ و میش شناخته میشود (ولی در Up in the Air بازی بهتری از خود ارائه میکند) در اینجا نقش دختری معصوم و دوست داشتنی را بازی میکند. شخصیتی که با تصور ما از یک خانم دختر خسته از زندگی که در شروع حالت رمانتیک است همخوانی چندانی ندارد.
جاناتان لوین قبل از فیلم پنجاه پنجاه 2011 50/50 فیلمهای نامتعارفی مانند All the Boys Love Mandy Lane و The Wackness را ساخته است. پس تعجبی نیست که این فیلمش هم کمی با کلیشه های رایج تفاوت داشته باشد. فیلم طوری نوشته و کارگردانی شده که حسی اورژینال به مخاطب میدهد. احساسی که شاید آن را تا قبل از دیدن فیلم تجربه نکرده است. کمدی فیلم به هیچ عنوان رو به هجو نمیرود و حتی در صحنه های به ظاهرخنده دار، اغلب مواقع به نوعی تلخ است. در آخر بنظر من، فیلم به تماشاگر میگوید که در مواجهه با مرگ تنها دو راه وجود دارد: به آن بخندی یا اینکه گریه کنی. هرچه قدر هم آنرا بخود نزدیکتر ببینی، انتخاب میان این دو گزینه سخت تر میشود. اگر پیام اصلی داستان همین بوده، فیلم آن را به خوبی به مخاطب منتقل کرده است.
– جیمز براردینلی [امتیاز: 3 از 4 ]
پ.ن: سایت منبعش رو چون این مطلبو از قبل ذخیره کرده بودم یادم نیست
بابا taken2008انکودر Adit